Kelime kökenleri araştırmaya giriştim. Her neredeysem ve kiminleysem o yerde kimliğimi neden yitirdiysem bilmek istiyorum. İstemsizce elim yazılmışlara gidiyor, oysa istediğim, henüz yazılmamış olanın ruhundan çığlıklar atıyor. “Beni buradan çıkar!” Kolaysa sen yap. Sese doğru yöneliyorum, yöneldiğim yeri karanlıklar basıyor, bir karabasan rüyalarımı ziyaret ediyor. Münzevi birisi, onu sevmiyorum değil. Ama ziyaret yersiz, misafirliği istemsiz. Uyandığım gibi bir koşuşturma, zorluyorum zihnimi, bulmalıyım hayallerimin yerini. Yazılmamış olandan, çizilmemiş olandan, akla gelmemiş ve gelmeyecek olandan geçmeli yolum, her ne pahasına olursa olsun, bulmalıyım onu. Bir uğramak değil amacım, oraya bedenimi adamalıyım. Dağ, taş, gök, toprak… Yardım etmeli bir kaç sağanak. Herhangi bir kasırganın peşinden gitmeliyim. Katmalı girdabına beni de. Nerede duracağımı bilmeden indi bindi pahası ile gideceğim yere götürmeli beni. Belki de buluşmamız hiç bilmediğimiz bir köyün kahvehanesinde olmalı. Mütevazi. Birer çay söyleyip dalmalıyız derdimizin sanatına. İnsan ne olduğunu bilmeli, nereden geldiği önemsiz, nereye gideceği belirsiz. İzbelerde bulmalı kendini, zamansız, yerin değeri değersiz.