Ayrılık derslerinde teneffüs araları verilmeliydi sevgililere. Hangi konu işlenirse işlensin, iyice anlatılmalıydı bütün gereklilikler. Zemini kaygan fikirlerde tutarlılık aranmalıydı. Yapamadılar.

Şu an tüm dünya bir araya gelse bir başarı etmiyor eldeki, arka arkaya kelime diziyor tüm parlak beyinler. Tüm bu gereksizliği bir sonuca ulaştırma çabasında bilim insanları. Tüm barınakların içinde insan, insan olan her yerde güvenlik zaafiyeti. Güvenlik görevlisinin aklında binlerce gelecek kaygısı. Şimdi kafasındakileri mi çözmeli? Bizi korumak için elinden geleni mi yapmalı?

Parmaklıklardan çıkmalı insanlar, hiçbir yozlaşmanın gerisinde kalmamalı, bir haykırsa çıkacak bütün avazı. Kelimelerin üzerinde kalmamalı insan eğrisi. Gerçekten ne kadar gerekiyorsa o kadar kopmalı, insan hayal etmeli.

Boş hayaller kurmalı belki, ama olacağına da inanmalı. Önünü göremeyen biri arkasını görmek istiyorsa bir kaç yolu olmalı bunu yapması için. Öncelikle gözlerini açmalı.

Bütün bardaklar iz bırakmayacak şekilde tasarlanmalı, zamanı geldiğinde her su nehirlere katılmalı. Doğa insansız var olabilir, insan doğanın neden farkında değil?

Bir dizi zamansızlık içindeyim, her ne yapıyorsam ve neredeysem, artık yoruldum. Eve dönmeliyim. Evdeysem de yatağıma. Uykudaysam ölüme, öldüysem, toprağa dönmeliyim. İyi geceler dememeli insan, belki de beklediğimiz iyi bir geceden ziyade sakin bir karanlıktır.