Hava sıcak.

Asfaltta sahra edası.

Görgü kuralları uzakta olmalı.

Her kural bir başka bacadan akan kurumun sebebi olmalı.

Hırsızlık yapma!

Çaldıklarınız kurumun malı.

Bir saygı belirtisi olarak sizli bizli konuşma çabası.

Ne ala benzer kanın ne yola.

Dökülse bir yeşile olmamalı katran karası.

Ayağında 42 numara rugan ayakkabısı.

Şeriat zahire hükmeder.

Ama ne olacak içindeki belası.

Adamın hali içler acısı.

Bir saati var sanırsın zamanın bakıcısı.

Kendi halinde olmalı iç dünyası.

Bir de kolalı gömlek yakası.

Gözleri bir cenaze sonrası, yerde kalmış ekmek kırıntısı.

Emin olmalıydı insan, sonuçta onun yası.

Çaldı çırptı, çocuğuna bıraktı mirası.

Anası, danası yedi lokmayı

Şimdi çıkar çıkarabilirsen kursağından haramı.

Ne hamam paklar seni ne bir başkası

Aklı kira, zamanında var yarası

Ne ası, ne aşağısı

Gözü yükseklerde, ruhu gördü batağı

Ayrıldı birbirinden öksüz kaldı şerefi, hayası

İşte buydu onun arkası

Yanıldı, yandı, daha çok yanar ayağı

Kazak abdal söyledi hasını

“Ölüsüne bir tas suyu dökenin de avradını”