Bir sürü soru soruyorum kendime. Hepsinin cevabı aynı, bilmiyorum. Zaten çok az şey biliyorum, konuştuğumdan öteye gidemiyorum. Düşündüğümden derine inemiyorum.

Bekliyorum, okuyorum, dinliyorum, sahipleniyorum.

Zamanla ilgili bütün meselelerden genel bir af talep ediyorum. Kıskançlıklarımı törpülememiş olduğum zamanları geri istiyorum. Bütün insani dürtülerimi bilgelere satmışım, şimdi fark ediyorum. Duygularımı geri istiyorum.

Bilincim bir ıslaklıkla ağırlaştı. Yarı zamanlı her iş görüşmesinde kağıtlara kendimi yazıyorum, çiziyorum. Gördüğüm insanlar beni görüyor mu, bilmiyorum. Aynalarla kahrediyorum kendimi.

Beğenmiyorum. Bu gidişatta sadece özlü sözler cehenneminden cezalar seçiyorum.

Seçilmiş her milletvekilinden kendi vekaletimi istiyorum. Onlara güvenmiyorum.

Önümden geçen her insandan sabun kokusu alıyorum. Sabundan insanlara yağmurlar diliyorum. Eriyen bütün fikirlerden, aşınan bütün dertlerden muntazam bir temizlik bekliyorum.

Gelmeyecek olanları beklemekle geçsede hayatım, hayır diye haykırıyor, kabul etmiyorum. Gelecekler biliyorum. O yüzden bekliyorum. Gelene kadar elimdekilerle yetinmeye çalışıyorum.