Zalim bir hayal gücünün ürünü ne olarak hayat bulmaktaysa dünyada, gücün sahibi de insanoğlu demenin bir başka yöntemi zamanın sevilmesini sağlamak. Zahirin hükmettiği her nefesin sıhhatinden zulme karşı gelen sorumlu olmalıdır ki, sevsin, sevilebilsin diye insanları kendi amelleri uğrunda heba etmesin. Her duygu güzelliği, gerçeği sergilemeden öylece bir bulut gibi dağılabilsin. Bu insanın insan olma gerekliliğinin en güzel dışa vurumu, değerlendirilsin. Ne zamandan yana olmalı, ne zamansız olmalı. Başını kaldırıp yağmurun her bir damlasındaki rahmeti boğazından damarlarına ulaştırmalı. Ona gidebileceği en güzel yolun mide olduğu yutturulmalı. Aynı bizler, babalar ve oğullar gibi her nesil nereye kadar yanılabileceğinin farkında olmalı. Her dünyevi derdin devasında hakkın yankısı aranmalı, bulunmadığında darılmamalı. Kuruntulardan kurtulana kadar kuru ekmeğe talim. Ne kötü! Yanlış yaptığımda derdimin adı; talihim. Karşımda olana yanımda olandan daha çok alındım, darıldım, yararı olmayana sarılmak için çok uğraştım. Hangi yılda kaldım, nereye kadar dayandım, umurumda değil. Bende artık gelecek sadece yarın. Memnun oldum. Ben de yarım.