Sana en çok ihtiyacım olduğu zamanda neredeydin? Ben günler, hatta aylar boyunca seni aradım; bir kaldırım taşında, kalem kutumda,  yarında ve notalarımda. Masamın üzerinde onlarca kağıt. Her birinde seni aramışım, çizdiklerimden belli.

Her dün daha fazla kaptırıyordum sana, şimdi yoksun. En önemlisi de tadın yok.

Yani bir uyurgezer olsan bile kalkıp yanıma gelebilirsin. İhtimaller denizi işte. Ama sen bir heykel gibi soğuk kalma tarafındasın.

Kitaplarımın arasından çıkmalısın. Sana göre değiller. Aşktan, tutkudan, hırstan ve iftiradan bahsederler, sen bunlardan çok daha fazlasın.

Sen kalemime kağıt, dilimde ağıtsın. Beni ağzındaki herhangi bir sözden farklı kılma. Çünkü yalnız kaldığımda minör ezgilerime majör mutluluklar vermen için totemler yapıyorum.

Beni bu kuluçkadan kaldırma, gel beraber uyuyalım, sokak lambasının altında, yazılmaya değer görülmeyen yazgımızla.